Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

θ....όπως θάλασσα

Αν μεγαλώσεις κοντά στην θάλασσα πως είναι δυνατόν να μπορέσεις να ζήσεις μακριά της;
Αρκεί να μπορώ να την δω, να μυρίσω το άρωμα της. 
Όταν είμασταν παιδιά πηγαίναμε εκεί που τα κύμματα  περνούσαν την προβλήτα και γινόμασταν μούσκεμα.
 Όταν είναι ήρεμη σε δέχεται στην απεραντοσύνη της να παίξεις μαζί της να την χαρείς, να εξερευνήσεις τον βυθό της και τις τόσες ομορφιές της.. Όταν όμως αγριέψει δεν είναι να παίζεις μαζί της μπορεί να σε παρασύρει σε δευτερόλεπτα και να σε κλείσει κάτω από το πάπλωμα της.
Το καλοκαίρι κλείνω τα μάτια και ακούω τον ήχο της θάλασσας,ρίχνω το δικό μου πετραδάκι και ακολουθώ την πορεία της αύρας της. Παρατηρώ την ομορφιά του ήλιου όταν ανατέλλει μέσα από την θάλασσα και το απόγευμα όταν χάνεται πάλι στον βυθό της.
Σε κάθε εποχή η θάλασσα έχει κάτι σημαντικό να σου δώσει,και πάνω από όλα την ηρεμία και την ξεγνοιασιά που νιώθεις όταν είσαι κοντά της...