Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Υ...όπως ύφος

Με ύφος σοβαρό και επιτηδευμένο, πονηρό, κουτσομπόλικο, δήθεν και ψηλομύτικο, νευριασμένο, παραπονιάρικο, ναζιάρικο,διστακτικό,θλιμμένο, χαριτωμένο, χαζοχαρούμενο...


Αυτό που προσπαθώ να πολεμήσω είναι το ύφος της τσατισμένης που παίρνω όταν κάτι με έχει πειράξει σε μεγάλο βαθμό. Τα λόγια στερεύουν, τα χείλη σφίγγουν, το βλέμμα πλανιέται. Κάτι μεταξύ σοβαροφάνειας και ξιπασιάς, δεν μου πάει καθόλου αλλά δύσκολα διορθώνεται. Πρέπει να ξέρεις το κουμπί μου, λίγα χαριτωμένα πειράγματα, και επανέρχομαι.
 Μουτσούνες κατεβασμένες είναι αυτό που με πειράζει και στους άλλους. Από την άλλη όλα χρειάζονται έτσι για να είναι η ζωή πιο πικάντικη. Είναι πάντως απίστευτο το πόσο εκφραστικός μπορείς να γίνει κάποιος πέρνωντας ένα συγκεκριμένο ύφος. Από μικρή μου άρεσε να παίζω το παιχνίδι του παρατηρητή. Με τον καιρό παρατηρώ τις ρυτίδες που σχηματίζουν διάφοροι γνωστοί ανάλογα με το ύφος που κυριαρχεί στη ζωή τους. Τα μάτια της κουτσομπόλας κοντεύουν να πεταχτούν έξω, ο γκρινιάρης δημιουργεί ρυτίδες ανάμεσα στα φρύδια και όσοι συνήθως εντυπωσιάζονται εύκολα κάνουν ρυτίδες στο μέτωπο.
Ας μην βασανίζουμε τον εαυτό μας και ας προσπαθήσουμε οι αντιδράσεις μας να είναι όσο το δυνατό πιο ήπιες. Δεν χρειάζεται για να εντυπωσιάσουμε να πάρουμε κάποιο συγκεκριμένο ύφος γιατί από μόνοι μας είμαστε εντυπωσιακοί και μοναδικοί σε όσους μας νοιάζονται. όσο καλύτερα ξέρουμε τον εαυτό μας και τον έχουμε αποδεχτεί τόσο λιγότερο θα χρειάζεται να χρησιμοποιούμε κάποιο από τα παραπάνω υφάκια. Καλύτερα ας καταναλώνουμε την πολύτιμη ενέργεια μας σε χαμόγελα, πράξης αγάπης και συμπαράστασης, ενσυναίσθησης και αισιοδοξίας...τι λέτε;