Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Μ..όπως μοναξιά

Είτε την επιλέγεις είτε όχι η μοναξιά υπάρχει. Όλοι κατά βάση είμαστε μόνοι μας, αλλά είμαστε και μοναδικοί. Τα συναισθήματα που βιώνουμε, ακόμα και όταν τα μοιραζόμαστε με κάποιον που εμπιστευόμαστε, πάλι μέσα μας τα νιώθουμε με ένα μοναδικό διαφορετικό τρόπο. Όλα εξαρτιούνται από τον τρόπο που αναπτύχθηκε η προσωπικότητα μας σε συνάρτηση των προσωπικών μας εμπειριών και του τρόπο που μας μεγάλωσαν. Μόνοι μας όπως είμαστε λοιπόν, κάνουμε τις επιλογές μας, και πάλι μόνοι αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες κάθε μας πράξης.
Σε όλα αυτά υπάρχει και η μοναξιά που αναφέρεται στην προσωπική επαφή με άλλους ανθρώπους. Εδώ είναι καθαρή επιλογή. Δεν μπορεί τριγύρω να υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι και να θέλει κάποιος να είναι μόνος. Κάτι συμβαίνει με τον εαυτό του. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό όν, το να επιλέγει κάποιος συνειδητά την μοναξιά, σημαίνει πως δεν τα έχει καλά με τον ίδιο του τον εαυτό, δεν ξέρει ποιος είναι και φοβάται μήπως χαθεί...
Αλήθεια πόσο δύσκολο είναι τελικά να γνωρίσει κανείς πραγματικά τον εαυτό του, και άλλο πόσο δυσκολότερο είναι να τον αποδεχτεί;
Όπως και να χει η μοναξιά είναι άσχημο και σαν συναίσθημα και σαν βίωμα.Τραγουδήθηκε πολύ, συνδέθηκε με την τρίτη ηλικία, την ξενιτιά, Στις μέρες μας μέσω του ίντερνετ προσπαθούν οι νέοι να ξεπεράσουν τα όρια της μοναξιάς τους.Απομακρυνθήκαμε, φοβισμένοι όπως είμαστε και απογοητευμένοι από τον κόσμο που οι ίδιοι χτίσαμε, φτάσαμε στο σημείο να φοβόμαστε την κατά πρόσωπο επαφή. Εξάλλου η επαφή αυτή θέλει και συμβιβασμούς, υποχωρήσεις, δεν αρκεί ένα κουμπί για να κλείσεις την συνομιλία όπως στο fb, ο συνομιλητής είναι δίπλα σου και η επικοινωνία είναι άμεση.
Τότε μόνο νιώθεις ζεστασιά, με ένα βλέμμα των ματιών, τον χρωματισμό στον τόνο της φωνής του και τις κινήσεις του σώματος που δείχνουν τόσα μα τόσα πολλά...